Voor we het doorhadden was de blauwe route afgelopen en waren we terug bij af. Letterlijk en figuurlijk. Geen stap verder en mijlenver uit elkaar. Hoe maken we hier nog wat van, sterker nog, hoe maken we dit tot het romantische weekend wat het zou zijn?

Ik stelde voor om de rode route ook nog te lopen. Stilstand is voor mij achteruitgang. Partner wilde eigenlijk terug naar de Airbnb. Pad/tstelling dus. Toen deed hij een briljant voorstel: zullen we de rode route, de ‘route der verlangen’ lopen? Dat deden we en stelden ons beide kwetsbaar op. Deelden onze verlangens, onze dromen en zo waar aan het einde van de route hadden we niet alleen elkaar maar ook een actieplan gevonden!

Interessant detail: om bij de rode route te komen moesten we eerst nog een stukje over de blauwe route lopen. In het echt is dat natuurlijk net zo: no guts no glory! 

Eerst moeten gevoelens van verdriet, gemis en pijn geadresseerd worden vóór je verder kunt.

Ben jij ook bekend met de blauwe route? Dat je alleen maar ziet wat er niet is? Dat je in een kringetje ronddraait en niet ziet hoe je daar uit komt? Herpakken, proactief handelen is iets wat ook terugkomt in de Empowerment Training. 

Er is 1 wegwijzer die wij tegenwoordig op ons pad zien en daar bewust neerzetten: die van ‘herpakken’!