Wel naar buiten als het regent

Regen

Vanmorgen keek ik naar buiten en dacht: wat een donker weer, wat een rotdag. Bah, nu kan ik niet wandelen want het regent.

Het ging even hard in mijn hoofd.

Toch ben ik nu net terug van een rondje in de regen en zit lekker voldaan in mijn joggingbroek te drogen bij de houtkachel.

Dat is niet hoe ik opstond. Ook regent het nog steeds.

Wat is er gebeurd? Heb ik mezelf opgepompt toch te gaan, kom op doorzetten! Doe niet zo slap.
Nee. Ik ben mét die gedachte en dat (donkere humeur en gevoel) op pad gegaan.

Hoe? Door uit te zoomen van die gedachte. Zo’n gedachte komt op en daar kun je ineens helemaal in ‘vast’ zitten. Dat kunnen ook gedachten zijn als ‘ik ben dik/bang/moe/slecht, dit kan ik niet’ waardoor je niet lijkt te kunnen doen wat je eigenlijk wilt.

Zo lijkt dat dan echt.

Het is als kijken door een verrekijker. Je ziet alleen de vogel. Logisch, want dat is de functie van een verrekijker, inzoomen.

Terwijl als je de verrekijker weglegt, uitzoomt, je ineens óók een boot ziet, mensen die voorbij lopen en je tenen in het zand ziet en voelt. Die waren daar al de hele tijd!

Er is meer dan… Dat is uitzoomen van je gedachten. Zien wat er nog meer is zodat je kunt kiezen.

Verrekijker

Dit is de oefening en het beeld wat ik afgelopen week aan een Gretige Groeier meegaf als thuiswerk na de Empowerment Sessie. Hij gaat graag op pad in de natuur en daarom koos ik voor dit beeld.

Kijk, wanneer je bent ingezoomd (want dat gaat zeker gebeuren!) of je ook kunt uitzoomen: wat is er nog meer? Wie is er nog meer? Wat ga je doen?

Alleen al kijken naar een geachte zorgt voor afstand, ruimte. Soms zelf speelsheid. Aha, daar is die gedachte weer!

Niet om z.s.m. af te komen van die gedachte: de vogel is er nog steeds als je de verrekijker weglegt, behalve natuurlijk als die uit zichzelf wegvliegt.

Wel om meer keuzevrijheid te hebben om met die gedachte tóch te doen wat je graag zou willen. Zoals wel naar buiten, met laarzen en regenjas!

Het was een enorm mooie sessie, zo mooi om getuige te zijn van stappen die iemand toch echt zelf zet, dat uit te lichten en aan te moedigen om nog meer stoere stappen te zetten.

In een individueel Empowerment Traject ga je zelf aan de slag en moedig ik je aan om te zien wat er al is en te bewegen richting waar je meer van wilt. Op een speelse manier daag ik je uit lastige dingen aan te gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *