Kun jij het?

Weet je waarom een pleister plakken zo goed werkt bij het troosten van een kind dat gevallen is? Het is de aandacht die het verschil maakt, stilstaan bij de pijn en het voorval. Doe je dat niet, dan is de kans groot dat het kind blijft huilen.

Onze jongste moest je absoluut niet direct oppakken na een val. Door de schrik vergat hij adem te halen en viel hij om.

Het duurde even voor wij leerden hem niet direct rechtop te zetten maar om eerst te kijken wat er aan de hand was.

Na het pleister plakken of een kusje stond hij zelf weer op, keek hij om zich heen en ging verder met zijn spel.

Soms ben jij zo’n kind. Heb je pijn, verdriet. En moet je van jezelf direct door: ‘Hop, doorzetten! Geen aandacht aan geven, want dan wordt het groter!’ kunnen je gedachten zijn. Soms zeggen anderen dat.

Alleen werkt dat dus niet, je merkt dat het juist groter wordt. Schuldgevoel en boosheid, naar jezelf of anderen, bovenop de pijn die je al had. Je wilt, moet bijna, eraan vasthouden.

Wat als jij kijkt naar de schaafwond, die pleister plakt en zo ruimte maakt voor pijn, boosheid en wat daaronder misschien zit? En als dat zelf niet lukt met die pleister, je hulp vraagt met plakken?

Dan zit die pleister daar even. Die laat vanzelf wel los. Daaronder groeit een nieuw velletje, vaak zelfs sterker. Misschien met een litteken als reminder aan de schram.

En met een pleister kun je prima dingen wel.

In de Empowerment Trajecten en Empowerment Training is dat ook iets waar ik samen met de Gretige Groeiers naar kijk: kun je (leren) een pleister plakken? Soms eerst samen, daarna zelf. En om daarna rond te kijken en te bepalen welke stappen gezet kunnen worden. Wat wil je? Wat kun je hier en nu? En dat is zoveel.

🩹𝗠𝗲𝘁 𝗽𝗹𝗲𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿 𝗲𝗻 𝗮𝗹.

#empowerment #traject #pleisterplakken #endoorrr #waardevolleven #acceptanceandcommitmenttraining #vitaliteit #reintegratie #persoonlijkeontwikkeling